Suchożebry - kościół św. Marii Magdaleny

Pierwszy, drewniany kościół na planie krzyża łacińskiego powstał w tym miejscu w 1422 r. z fundacji Trojana Suchożebrskiego. Pod koniec XVI w. dotarli tu arianie i kalwini, którzy na pewien okres przejęli kościół, jednak w niedługim czasie przewagę uzyskali wyznawcy wiary rzymsko-katolickiej i w 1605 r. innowiercy zwrócili go katolikom. Parafia szczęśliwie przetrwała czas potopu szwedzkiego w 1655 r., ale dwa lata później do Suchożebrów przybył oddział kozaków, który ograbił kościół z cennych przedmiotów. Później budynek stopniowo podupadał, zwłaszcza w okresie tzw. wojny północnej, gdy większość parafian umarła na skutek pomoru i głodu, a okoliczna szlachta masowo bankrutowała.

Obok popadającego w coraz większą ruinę kościoła w 1772 r. z fundacji księżnej Ogińskiej zaczęto wznosić nową świątynię pw. św. Marii Magdaleny. W latach 1906–1912 dobudowano dwie wieże-dzwonnice, które razem ze ścianą frontową kościoła zostały wysadzone w powietrze w 1944 r. przez wycofujące się wojska hitlerowskie. Po wojnie, dzięki staraniom ks. Tadeusza Wądołowskiego, całość zrekonstruowano, a wnętrza kościoła gruntownie odnowiono w 1963 r.