Wcześniej istniała tu drewniana świątynia, wybudowana przed 1429 r., a uposażona w 1455 r. przez Jakuba i Wita Paprockich. Obecny kościół powstał na miejscu swej poprzedniczki w 1750 r. z fundacji Jakuba Ciecierskiego, właściciela Paprotni. W 1876 r. rząd rosyjski, karząc tutejszych parafian za udzielanie pomocy unitom, nakazał zamknąć kościół, a w 1891 r. zlikwidował parafię, przyłączając ją do sąsiednich Wyrozębów. Powtórne erygowanie miało miejsce w 1919 r.
Obecny kościół w zasadniczym zrębie jest budowlą z 1750 r., orientowaną, na planie krzyża łacińskiego, z dwiema zakrystiami po bokach. W 1906 r. został gruntownie przebudowany dzięki zaangażowaniu ks. Władysława Górskiego. Z tego okresu pochodzi większość wyposażenia, w tym neogotycki ołtarz główny.