Gmach wzniesiono w 1. połowie XVIII w. dla Ciecierskich, w miejsce dworu obronnego, po którym pozostały ślady fortyfikacji. Poważne prace remontowe, zasadniczo zmieniające wygląd budowli, przeprowadzili Zembrzuscy po roku 1838 oraz w 2. połowie XIX w. Pod koniec II wojny światowej pałac był wykorzystywany jako kwatera dla formującej się 8 Dywizji Piechoty Wojska Polskiego. Po 1945 r. pałac i przylegający do niego ogród został upaństwowiony, a od lat 70. XX w. zarządzała nim Akademia Podlaska, obecnie UPH w Siedlcach.
Na teren dziedzińca pałacowego prowadzi barokowa brama wjazdowa w formie wieży z arkadowym przejazdem. W klasycystycznej elewacji frontowej pałacu wyróżnia się trzyosiowy ryzalit poprzedzony czterokolumnowym portykiem, zwieńczony trójkątnym frontonem z herbem Doliwa, jakim pieczętowali się Zembrzuscy. Wokół pałacu rozciąga się park z rzadko występującymi w tego typu założeniach kasztanowcem żółtym, choiną kanadyjską i tulipanowcem amerykańskim.