Kaplica św. Krzyża

Klasycystyczną kaplicę wybudowano w 1791 r. na polecenie Aleksandry Ogińskiej na miejscu dawnego kościoła, w pobliżu pierwszego siedleckiego cmentarza. Projekt przygotował malarz Zygmunt Vogel – była to jego pierwsza i jedyna realizacja architektoniczna. W wyniku pożaru w 1823 r. kaplica spłonęła, ale została odbudowana przez księcia Adama Czartoryskiego.

Kaplicę oparto na planie ośmioboku, przyozdobiono kolumnami toskańskimi i przykryto kopułą z ażurową latarnią. Na głównych drzwiach znajduje się oryginalna XVIII-wieczna kołatka w kształcie lwiej głowy, zaprojektowana przez księżną. Nad drzwiami bocznymi, prowadzącymi do krypty, gdzie spoczywają szczątki księżnej Aleksandry Ogińskiej, znajdują się jej inicjały.

Wewnątrz znajdują się: ołtarz z drewnianą mensą z XVIII w. i chór muzyczny, wsparty na kolumnach toskańskich. Organy powstały w pierwszej ćwierci XIX w. i zostały zakupione przez ks. Seweryna Pachtę z pośmiertnego funduszu Aleksandry Ogińskiej.