Ten najstarszy murowany obiekt architektury sakralnej w Siedlcach został wybudowany w latach 1740–1749 dzięki fundacji Izabeli i Kazimierza Czartoryskich. W 1793 r. architekt Stanisław Zawadzki przebudował fasadę w stylu klasycystycznym, natomiast wnętrze świątyni w dużej mierze pozostało barokowe.
Kościół jest budowlą o dwukondygnacyjnej fasadzie: w dolnej kondygnacji umieszczono portyk toskański, na którym opiera się balkon. W prezbiterium znajdują się obrazy czterech ewangelistów z kolekcji Ossolińskich, natomiast w ołtarzach bocznych umieszczono obrazy Szymona Czechowicza. Interesujące są również: późnobarokowa ambona z końca XVIII w., portrety Izabeli z Flemingów Czartoryskiej oraz Augusta Aleksandra Czartoryskiego oraz chrzcielnica z monogramem Aleksandry Ogińskiej.